मन मौला जाने गुजर गये गुजरान । टेक

कोइ दिन रूखा फीका राँधा, कोइ दिन दूध मलीदा छाँदा ।
कोइ दिन पत्तर पर्वत काँदा, कोइ दिन बिन जलपान । १

कोइ दिन शाल दुशाला अंगा, कोइ दिन फाटे फूटे लँगा ।
कोइ दिन दीन कुटुम्ब के संगा, कोइ दिन तोरन तान । २

कोइ दिन देवल कोइ दिन बारी, कोइ दिन बाग़ बगीचा झारी ।
कोइ दिन मंदिर मस्जिद भारी, कोइ दिन रहत मैदान । ३

लख चौरासी देख तमासा, ऊँच नीच घर लेवै बासा ।
कहैं कबीर सुनो तजि आसा, जपना गुरु के नाम । ४

Man maulaa jaane gujar gaye gujraan.

Koi din rookhaa feekaa raandhaa, koi din doodh maleedaa chhaandaa.
Koi din pattar parvat kaandaa, koi din bin jalpaan. 1

Koi din shaal dushaalaa angaa, koi din faaṭe fooṭe langaa.
Koi din deen kuṭumb ke sangaa, koi din toran taan. 2

Koi din deval koi din baaree, koi din baag bageechaa jhaaree.
Koi din mandir masjid bhaaree, koi din rahat maidaan. 3

Lakh chauraasee dekh tamaasaa, oonch neech ghar levai baasaa.
Kahain kabeer suno taji aasaa, japnaa guru ke naam. 4