मन तू मान शब्द उपदेसा ।
सार शब्द औ गुरुमुख बानी, ताको गहो संदेसा । टेक

जाहि तत्व को मुनिवर खोजै, ब्रम्हादिक सो ग्यानी ।
सोई तत्व गुरु चरनन लागे, भक्ति हेत कर प्रानी । १

प्रथमे दया दीनता आवे , हाँसी मिथ्या त्यागी ।
आतम चीन्ह परातम जाने, सदा रहे अनुरागी । २

सब्दप्रतीत औ सब्दकसौटी, निसदिन बिरह बिरागी ।
जहँ को अर्थ तहाँ को बूझै, जहँ लागी तहँ लागी । ३

कहैं कबीर यह तन जो बूझै, मानै सीख हमारी ।
काल दुकाल तहाँ नहिं व्यापै, सदा करौं रखवारी । ४

Man tu maan shabd updesaa. Saar shabd aau gurumukh baanee, taako gaho sandesaa.

Jaahi tatv ko munivar khojai, bramhaadik so gyaanee.
Soii tatv guru charanan laage, bhakti het kar praanee. 1

Prathme dayaa deentaa aave , haansee mithyaa tyaagee.
Aatam cheenh paraatam jaane, sadaa rahe anuraagee. 2

Sabdaprateet aau sabdakasauṭee, nisdin birah biraagee.
Jahn ko arth tahaan ko boojhai, jahn laagee tahn laagee. 3

Kahain kabeer yah tan jo boojhai, maanai seekh hamaaree.
Kaal dukaal tahaan nahin vyaapai, sadaa karaun rakhavaaree. 4